พระบัวเข็มจากรามัญสู่สยาม...
...สถานที่ท่องเที่ยวยอดนิยมและเป็นที่รู้จักที่สุดในรัฐฉานคือ"อินเล"#เป็นทะเลสาบในดินแดนแห่งเทือกเขาที่สวยงาม ที่นี่จะมีเทศกาลประจำปีที่ยิ่งใหญ่ชื่อว่า "เทศกาล #Phaung Daw Oo Pagoda" เพื่อบูชาพระบัวเข็ม เทศกาลนี้จัดขึ้นในช่วงออกพรรษาเดือนตุลาคมของทุกๆปี ไฮไลน์ของงานคือขบวนอัญเชิญพระพุทธรูปบัวเข็มสี่องค์ลงขบวนเรือแห่ไปรอบทะเลสาบเป็นเวลากว่า18 วันและการแข่งขันใช้ขาพายเรือของชาวบ้านในแต่ละชุมชน
....พระบัวเข็ม เป็นที่ศรัทธานิยมกันมากในหมู่ชาวมอญ ชาวพม่าและชาวไต ต่อมาจึงค่อยๆเผยแพร่เข้ามาในสยามสมัยรัตนโกสินทร์ช่วงรัชกาลที่ 3ถึงรัชกาลที่4
....พระบัวเข็ม อุบัติขึ้นด้วยการนำติดตัวเข้าสู่แผ่นดินสยามโดย “พระภิกษุชาวมอญ” รูปหนึ่ง นำมาถวายแด่ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 4 ขณะทรงผนวชเป็นพระภิกษุ ฉายา “#พระวชิรภิกขุ”
....ไม่มีเอกสารใดระบุนามของพระภิกษุชาวมอญรูปนั้นว่าจะใช่ “พระซาย” ฉายา “พุทฺธวํโส” หรือไม่ ***พระซายคือผู้สร้างความเลื่อมใสศรัทธาให้แก่ล้นเกล้าฯ รัชกาลที่ 4 จนถึงขนาดขออุปสมบทใหม่ใน #วงศ์พระสงฆ์มอญ(รามัญนิกาย) เมื่อ พ.ศ.2372 นำไปสู่การตั้งคณะธรรมยุตขึ้นในปี พ.ศ.2376
....ต่อมารัชกาลที่ 4 ได้นำพระบัวเข็มองค์นั้นเข้าเป็นส่วนหนึ่งในการประกอบพิธีขอฝนหรือ “#พระพิรุณศาสตร์” ทำให้ชาวสยามเชื่อกันว่า พระบัวเข็มมีพุทธคุณในแง่เป็นสัญลักษณ์แห่งความอุดมสมบูรณ์
....ใครมาเมืองตองกีจึงไม่ควรพลาดการเดินทางไปเที่ยวทะเลสาบอินเลในเมืองยองชเวหรือยองห้วยครับ
Cr.เพ็ญสุภา สุขคตะ
ดินแดนลึกลับที่ยังรอคอยการพิสูจน์...
ตำนานรักอันขมขื่น!!! ของ ขุนหลวงมะลังก๊ะ กับพระนางจามเทวี
เป็นพระมหากษัตริย์สยาม รัชกาลที่ 5 แห่งราชวงศ์จักรี
เมืองร้อยวัด นครแห่งพุทธศาสนา
ความขัดแย้งแห่งแดดอีสาน และสาเหตุที่เกิดขึ้น
66 หมู่1 ถนนโชคชัย4 แขวงลาดพร้าว เขตลาดพร้าว กรุงเทพ 10320